Acne
vulgaris is een veel voorkomende huidaandoening welke vaak samen gaat met
depressie, angst en of andere psychologische gevolgen. In 2011 schreven Bowe en
Logan een artikel over de relatie tussen acne vulgaris, emotionele disbalans en
verstoringen in de darmen. De dermatologen Stokes en Pillsbury waren hun tijd
in 1930 ver vooruit door te komen met een 'Gut-Brain-Skin' theorie
waarin zij de relatie beschreven tussen acne vulgaris (skin), darmproblemen
(gut) en emotionele problemen (brain). Andere onderzoekers legden in diezelfde
periode de relatie tussen psychische stoornissen en een dysbiose in de darmen.
Vreemd genoeg heeft het nog vele jaren geduurd voordat meer onderzoek naar deze
onderlinge relaties gedaan werd. In de afgelopen decennia zijn er diverse
onderzoeken gedaan naar de relatie van emotionele problemen,
darmklachten en acne vulgaris en zo blijkt dat depressie en emotionele
disbalans meer voorkomt bij mensen met acne vulgaris dan bij gezonde mensen. Vrouwen
blijken zelfs twee keer zoveel kans op een depressie te hebben dan mannen.
Een verstoorde darmfunctie kan leiden tot tal van andere aandoeningen waaronder
huidklachten. Stress kan daar ook een belangrijke rol in spelen. Zo lijkt de
door stress veroorzaakte veranderingen in de microflora de permeabiliteit van
de darmen te verhogen en tot systemische en lokale huid ontstekingen te leiden.
Er bestaat een relatie met depressie en obstipatie en andere darmklachten. Ook verandering
in voeding, met name tekorten aan nutriënten, overconsumptie van suikers en
gluten kunnen een negatieve invloed hebben op de darmen zoals een verstoorde
darm barrière en een veranderde darmflora. Recente onderzoeken wijzen uit dat
er een duidelijke relatie bestaat tussen acne vulgaris en een groter risico op gastro-intestinale
verstoringen. Ook andere huidaandoeningen zijn gerelateerd aan een dysbiose in
de microbiotia in de darmen, zoals bij bacteriële vaginosis en psoriasis. Mensen
met acne vulgaris hebben vaker last van hypochloorhydrie, welke ook een
risicofactor is voor Small Intestinal Bacterial Overgrowth (SIBO). SIBO is een
darmafwijking waarbij bacteriële overgroei in de dunne darm kan leiden tot
klachten zoals misselijkheid, braken, buikpijn, diarree, constipatie,
gewichtsverlies en malabsorptie ofwel een slechte opname van voedingsstoffen in
de darmen. Deze darmaandoening gaat tevens vaak gepaard met depressie en
angsten.
Acne en antibiotica
Acne vulgaris
wordt in de regel bestreden met o.a. lokale (op de huid aangebrachte) en orale
(ingenomen) antibiotica, waardoor schadelijke bacteriën op de huid en/of in de
darmen afgedood moeten worden. Echter, bij deze afdoding worden ook goede bacteriën
gedood. De residente ofwel vaste bacteriële bewoners op de huid en in de darmen
dragen bij aan de 1e lijns afweer ter bescherming tegen pathogene
ofwel ziekmakende micro-organismen. Een Nederlands onderzoek van Ladirat et al in 2012 laat
zien dat door de inzet van antibiotica de residente darmflora nadelig verandert zodat
de eigen afweer verstoord wordt. De disbalans in de darmflora kan mede door een
verlaging van de afweer leiden tot overgroei van andere meer ziekmakende
micro-organismen zoals bacteriën, schimmels en gisten waaronder Candida. Het
zelfde principe lijkt ook op de huid te gelden. Recente onderzoeken geven blijk
van een relatie tussen acne vulgaris en een verhoogde aanwezigheid van Candida
op de huid en in de darmen.
Acne en fecesonderzoek: dysbiose in de darm!
In de
periode tussen 2009 en 2011 heb ik bij 19 acne vulgaris patiënten, 16 vrouwen
en 3 mannen in de leeftijd van 15 t/m 30 jaar, de feces ofwel ontlasting laten
onderzoeken door een erkend en gecertificeerd laboratorium. De feces werd onderzocht op de kwaliteit van het slijmvlies, de spijsvertering, de residente en transiënte
microflora, de aanwezigheid van schimmels en Candida, parasieten en virulente
factoren. Bij al deze patiënten bleek sprake te zijn van een redelijk tot
ernstige verstoring in de darmen. Dit vergelijkingsonderzoek toont aan dat acne
vulgaris inderdaad samen gaat met een dysbiose in de darmen zoals andere
wetenschappelijke onderzoeken reeds gevonden hebben. Nieuw in dit onderzoek is
de opvallende overeenkomsten bij deze uitslagen. Alle acne patiënten hadden een
verstoorde residente darmflora en de aanwezigheid van virulente factoren in de
darm. Ook lijkt de gist Candida albicans in de darm een relatie met acne
vulgaris te hebben.
Acne en voeding
Er wordt op
internet van alles geschreven over de aanpak van acne vulgaris. Helaas wordt
nog te vaak – ook door artsen - aangegeven dat voeding geen rol speelt in de
oorzaak en/of de verergering van acne. In 2011 is in opdracht van mij een afstudeeronderzoek
van Zwaga en Atsma (Hogeschool voor Voeding en Diëtetiek in Groningen) gedaan
naar de relatie tussen acne vulgaris en voeding. Dit onderzoek laat zien dat voeding
een belangrijke factor is bij het ontstaan en of verergering van acne vulgaris,
en is onderbouwd door tal van wetenschappelijke literatuur. Ook in mijn eigen
praktijk zie ik de gunstige effecten van een verandering in het voedingspatroon
bij acne vulgaris en andere huidaandoeningen. Gelukkig wordt nu ook binnen de
wetenschap meer aandacht besteed aan de rol van voeding, niet alleen bij acne
vulgaris maar ook bij andere (huid-) aandoeningen. Nu alom bekend is dat verstoringen
in de darmen tal van nadelige gevolgen kunnen geven op de rest van het lichaam
en op emoties, is het ook logisch dat voeding daar een heel belangrijk aandeel
in heeft. Alles wat we eten en drinken, heeft een positief of negatief effect
op het functioneren van ons lichaam en de geest. Pre- en probiotica lijkt ook gunstig
te kunnen bijdragen aan verbetering van de darmen en de huid. En wanneer een
dieet of liever gezegd een veranderd voedingspatroon gecombineerd wordt met de
juiste voedingssupplementen, pre- en probiotica èn de aanpak van de disbalans
in de darmen zal de kans op verbetering van acne alleen maar toenemen, net als de
emotionele gesteldheid en het gehele immuunsysteem. Daar is nog meer onderzoek
voor nodig en ik ben momenteel druk bezig om nog meer gericht onderzoek te doen
naar de relatie huidklachten zoals acne vulgaris en eczeem en dysbiose in de
darmen.
Gezocht:
Het doen van dit soort onderzoeken kost tijd en geld, en daarom zoek ik sponsoren voor bijdrage aan vervolg onderzoek naar de relatie tussen huidproblemen zoals acne vulgaris en darm dysbiose. Tevens zoek ik onderzoekers, (para-) medici die mee willen werken aan deze (deels nog op te zetten) onderzoeken.
Wil je meer weten over dit onderwerp of heb je zelf acne of een andere huidklacht, mogelijk samengaand met darmklachten en wil je advies hierover: neem dan gerust contact op met info@huidtherapie.com of bel naar de praktijk: 0418-592440.
Marcelline Goyen
Huidtherapeut
Bronnen:
1. Bengmark S. Gut microbiota,
immune development and function. 2012
2. Bowe WP en
Logan AC. Acne vulgaris, probiotics and the gut-brain-skin axis – back to the
future? Gut Pathogens. 2011
3. Etezadi T, Hajheydari Z, Kalarestaghi AR, Omran AN, Shokohi T, Hedayati
MT. The Prevalence of Candia in Skin and Acne lesions. 2012
4. Frank DN, Zhu W, Sartor B, Li E. Investigating
the biologica and clinical significance of human dysbiosis. 2011
5.
Jung GW, Tse JE, Guiha I, Rao J. Prospective, Randomized, Open-Label Trial
Comparing the Safety, Efficacy, and Tolerability of an Acne Treatment Regimen
with and without A Probiotic Supplement and Minocycline in Subjects with Mild
to Moderate Acne. 2013
8. Schulze J, Sonnenborn U. Yeasts in the Gut:
From Commensals to Infectious Agents. 2009
10. de Wouters T, Doré J, Lepage P. Does our food (environment) change
our gut microbiome ('in-vironment'): a potential role for inflammatory bowel
disease? 2012
11. Zaga-Clavellina
V, Ruiz M, [...], en Osorio-Caballero M. Tissue-specific human beta-defensins
(HBD)-1, HBD-2 and HBD-3 secretion profile from human amniochorionic membranes
stimulated with Candida albicans in a two-compartment tissue culture system. 2012
12. Zhang, H,
Liao W, Chao W, Chen Q, Zeng H, Wu C, Wu S, Ho HI. Risk factors for sebaceous
gland diseases and their relationship to gastrointestinal dysfunction in Han
adolescents. 2008